No Clock Room

Θα ήθελα πολύ να κάνω μια μεταμεσονύκτια εκπομπή, και να την ονομάσω The Midnight Train, ή να δανειστώ κάποιο τίτλο τραγουδιού των Bohren & Der Club of Gore για να μπορέσω να μεταφέρω τον παλμό της μουσικής που μ’αρέσει να παίζω κι να ακούω στον αέρα.

Επειδή όμως αυτό δεν είναι εφικτό, και αυτήν εδώ την εκπομπή την ακούς στη μετάβαση του απογεύματος στο βράδυ, σκέφτηκα αβίαστα να την ονοματίσω απλώς με αυτό που σημαίνει για εμένα η μουσική και το ραδιόφωνο: μια συνθήκη τόσο απορροφητική, που μοιάζει να παγώνει τον χρόνο. Αν και λέμε πως η μουσική σε ταξιδεύει στον χρόνο, στην πραγματικότητα σε αποσπά τόσο έντονα, που σε μεταφέρει έξω από αυτόν. Για λίγο, ο χρόνος δεν υπάρχει, και κυρίως δεν έχει καμία σημασία.